Online spellen trekken de aandacht van toezichthouders: een diepgaande blik op deze groeiende trend

14 juli 2013

Onlangs hoorde ik een verhaal op BNR Juridische Zaken dat me raakte: een vader vertelde over zijn zoon die online games speelde en veel geld spendeerde met pa’s creditcard. Het heeft de vader heel wat moeite gekost om het uitgegeven geld terug te krijgen. Het voorval zette me aan het denken over de markt van online games welke nauwkeuriger wordt gevolgd door toezichthouders.

In 2013 deed de Autoriteit Consument & Markt (ACM) een eerste onderzoek naar online games. Ze hadden hier een goede reden toe: ze ontvingen namelijk veel klachten van ouders en ontdekten dat 53% van de 15-jarigen lastiggevallen werd na het spelen van een online spel.

De online games zijn volgens ACM onder te verdelen in de volgende categorieën: Online games zoals Angry Birds, Mahjong, Bubble Game en Candy Crush, social games zoals Banditi, Landleven, Planetside 2, My Free Zoo, Smurfs Village en casual games zoals Ruzzle, SongPop, Draw Something, WordFreud en Djenga.

Momenteel grijpt ACM nog niet in, maar ze constateren wel enkele risico’s. Deze risico’s betreffen onder andere het informele karakter, in-game sales en het toenemend gemak waarmee je kunt betalen via creditcard, sms of telefoon.

“Online gaming is een groeiende markt met veel jonge consumenten, die niet altijd onderscheid kunnen maken tussen virtueel en echt geld. Bovendien zijn ze niet altijd even bewust van de consequenties van het delen van persoonsgegevens”, aldus ACM.

Om probleemgevallen te voorkomen, wijst ACM bedrijven en organisaties die actief zijn in de markt, op hun verantwoordelijkheden. Daarnaast deelt ze ook concrete tips voor ouders en kinderen op hun portal ConsuWijzer.

Voor aanbieders van online games is het belangrijk dat de online verkoop van apps, credits, punten of updates niet misleidend of agressief mag zijn. De Wet oneerlijke handelspraktijken stelt hier beperkingen aan.

Hier zijn een paar voorbeelden van mogelijk misleidende praktijken:
– Misleidende reclame
– Het niet volledig tonen van extra kosten
– Falsely using scarcity as a sales argument
– Adverteren voor producten die uiteindelijk niet op voorraad zijn
– Het aanbieden van een gratis online game of update, zonder duidelijk te maken dat er daarna meer producten zullen worden gestuurd die betaald moeten worden
– Het beweren aangesloten te zijn bij een keurmerk of branchevereniging, terwijl dat niet zo is
De Britse toezichthouder is ook een onderzoek gestart naar de online game-markt.

Wat aanbieders van online games volgens ACM vooral in acht moeten nemen:
– Informeer consumenten juist, volledig en op tijd
– Zorg dat alle belangrijke informatie beschikbaar is in het Nederlands
– Maak je contactgegevens beschikbaar voor de consument
– Zorg voor een goede klantenservice-afdeling waar consumenten snel vragen kunnen stellen.

Wil je meer weten? Stuur een mail naar Adriaan Buyserd op a.buyserd@www.banning.nl.

Om op de hoogte te blijven kun je onze eBooks en nieuwsbrieven downloaden.