Loyaliteitsdividend: naar loyale aandeelhouders?

In het huidige Corporate Governance debat is het thema van de loyaliteit van de aandeelhouder ten opzichte van ‘zijn’ vennootschap nog steeds actueel. Sinds de (op)komst van private equity fondsen, hedge funds, venture capital en aandeelhoudersactivisme staat de discussie over trouwe (langetermijn)aandeelhouders zelfs meer dan ooit in de belangstelling.

Recente gebeurtenissen in de praktijk hebben bijna allemaal betrekking op ofwel activistische aandeelhouders (veelal hedge funds) in beursgenoteerde vennootschappen die enkel met als doel het maximaliseren van rendement op aandelen ondernemingen willen herstructureren, splitsen en/of verkopen ofwel gaat het om met name private equity fondsen die na het verkrijgen van aandelen (veelal in een BV) deze binnen een korte tijdspanne (veelal circa vijf jaar) met zoveel mogelijk rendement weer willen verkopen in welk kader zowel de aankoop als tussentijdse dividend en andere (fee- en/of rente-)betalingen zoveel mogelijk ten laste van de vennootschap gefinancierd worden (door de politiek ook wel aangeduid als sprinkhanengedrag). Daarbij staan aandeelhouders of tegenover elkaar of tegenover het bestuur en/ofcommissarissen en daarmede veelal ook (het belang van) de vennootschap en haar werknemers.