Hoewel met de inwerkingtreding van de Wet vaste huurcontracten een huurovereenkomst voor onbepaalde tijd het uitgangspunt is bij woonruimten, betekent dit niet dat een huurovereenkomst nooit op initiatief van de verhuurder kan eindigen.
De wet noemt een aantal gronden op basis waarvan de verhuurder kan opzeggen. Eén daarvan betreft de situatie waarin de verhuurder het verhuurde dringend nodig heeft voor eigen gebruik. Maar nu komt het: “eigen gebruik” wil niet zeggen dat de verhuurder de woning ook daadwerkelijk zélf gaat bewonen. Ook het gebruik door iemand anders valt onder “eigen gebruik” als daarmee de statutaire doelstelling van de (bijvoorbeeld de niet-natuurlijke persoon als) verhuurder wordt gediend. Dit is met name interessant voor zakelijke verhuurders en dat blijkt ook maar weer uit een (opmerkelijke) recente uitspraak van de rechtbank Amsterdam.
Woningcorporatie Ymere zei een huurovereenkomst met een sociale huurder op omdat de huurder in loop van tijd niet één, maar wel drie woningen had gekocht. Twee daarvan werden door hem in de vrije sector verhuurd en de andere woning wist hij met winst te verkopen. Ymere accepteerde dit niet en zei de huurovereenkomst op met een beroep op dringend eigen gebruik.
Dit beroep op dringend eigen gebruik slaagde. Uit de uitspraak volgt dat Ymere als statutaire doelstelling heeft om woningen te verhuren aan personen die niet in hun eigen huisvestingsbehoefte kunnen voorzien. Nu vast stond dat de huurder niet langer tot deze doelgroep behoorde (hij beschikte immers over twee en eerder zelfs drie eigen koopwoningen), bood het huurrecht naar het oordeel van de rechtbank voldoende ruimte voor een beroep op dringend eigen gebruik door Ymere. Zoals uit het voorgaande volgt is een belangrijk vereiste dat het “eigen gebruik” ook “dringend” moet zijn en ook daarvan was sprake. Met wachttijden van zo’n 13 jaar om überhaupt in aanmerking te komen voor een sociale huurwoning, kon de rechtbank Ymere volgen in haar stelling dat het beroep op eigen gebruik ook dringend was. Gelet daarop was kort gezegd de conclusie dat Ymere de woning dringend nodig had voor eigen gebruik, zodat zij aan haar statutaire doelstelling kon voldoen.
Een beroep op dringend eigen gebruik kan overigens alleen worden toegewezen als een belangenafweging in het voordeel van de verhuurder uitvalt én er een andere passende woonruimte voor de huurder beschikbaar is. De huurder verweerde zich nog door te stellen dat er geen andere passende woonruimte beschikbaar was, omdat zijn koopwoningen in verhuurde staat verkeerden. Maar dat verweer deed niet af aan het vereiste van passendheid omdat – zo oordeelde de rechtbank – de huurder op zijn beurt een beroep op dringend eigen gebruik zou kunnen toekomen.
Heeft u vragen naar aanleiding van deze blog of heeft u andere vragen, neemt u dan gerust vrijblijvend contact op met Mariam Evadgian of met één van de andere leden van de sectie Vastgoed, Bouw & Omgeving.
